Doen wat je leuk vindt? Ja graag!

Wanneer ik met de hondjes ga wandelen, zie ik ze regelmatig grappige dingen doen. Ook oervervelende dingen trouwens. In mijn hoofd wordt een actie van hun een heel verhaal. Aangezien ik veel fantasie heb en erg visueel ben ingesteld, krijgt zo’n verhaal direct vorm. Ik besloot er iets mee te doen!

In augustus 2023 ben ik begonnen met het opschrijven van teksten, die al een tijdje in mijn hoofd zaten. Heel langzaam ontstond het idee om een kinderprentenboek te maken. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Schrijven, indelen, schrappen, mopperen, wegleggen en daarna weer opnieuw proberen. Met nul ervaring ben ik er vol voor gegaan. Wat zou er mis kunnen gaan? Toen mijn concept ‘klaar’ was, deed ik pas onderzoek naar de spelregels van het maken van een kinderprentenboek. Er wordt een maximum van 1500 woorden aangegeven. Djeeezz, ik zat al rond 2500 woorden. Dan maar proberen om delen van de tekst te schrappen. Daarna zat ik op 2250 woorden. Het is gewoon niet leuk om stukken tekst te verwijderen. Je hebt er hard aan gewerkt en vindt het zelf mega grappig. Het lijkt allemaal essentieel voor je boekje, wat achteraf dus niet zo blijkt te zijn.

Als kind van 12 jaar schreef ik mijn eerste verhaal. Ik vond het laatst terug in een oud, oranje schrijfmapje. Een keurig, met pen uitgewerkt verhaaltje uit 1984. Paard Lucy was het hoofdkarakter. Ze werd vermoord…

Op mijn werk zeiden ze het jaren geleden al. Jij moet een boek schrijven. Ik was namelijk nogal lang van stof wanneer ik de notulen van een informatieavond of overleg moest uitwerken. Met grote precisie probeerde ik het overleg op papier weer te geven. Later leerde ik wel dat dit niet de bedoeling was. Nou ja, ik ben dus altijd lang van stof geweest. Maar als het écht moet, dan is een beknopte versie ook mogelijk.

Ongeveer 40 jaar geleden is de liefde voor schrijven dus al begonnen. En toch ben ik al die jaren onzeker geweest of het de moeite waard is wat ik te melden heb. Op een gegeven moment heb ik dat losgelaten. Want wat nou als anderen het niet leuk of interessant vinden? Ga ik daar dood van? Nope! Word ik er anders van? Nope! Waarschijnlijk een deuk(je) in mijn ego? Jep! Maar wanneer dat alles is, wat heb ik dan te verliezen? He-le-maal niks! Jaren geleden gestart met verhalen op Facebook te plaatsen. daarop kwamen vaak leuke reacties. Daarna ben ik deze website gestart en ook op de blogs komen leuke berichten binnen. En nu? Ja nu krijgt mijn eigen kinderprentenboek vorm. Het manuscript is officieel geredigeerd (nagekeken/verbetert) en de tekeningen van de illustrator druppelen binnen. Echt zo supertof! Deze week volgt een afspraak omtrent begeleiding bij het zelf uitgeven van mijn boek. Ik kies voor self-publishing, omdat ik daarmee alles in eigen hand kan houden. Die wens is sterk, omdat de karakters uit het boek gebaseerd zijn op mijn eigen hondjes. Niemand kent die draakjes beter toch?

Als begeleiding van dit verhaal heb ik een eerste (ruwe) versie van de karakters geplaatst. Met alle credits voor Sabine, de illustrator.

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.