Dirk in tha house

Dirk is een opblaasbare flamingo. Hij loopt als een rode draad door mijn (feest)leven. Een tijd geleden werd Dirk in een kroeg achtergelaten. Hij zat met zijn roze plastic kontje in een plantenbak, heel zielig voor zich uit te staren en toen besloot ik hem te adopteren. Tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad. Ondertussen hoort hij bij de familie.

Ik zag Dirk voor het eerst op een feest ergens in een kroeg. Een bekende werd 25 jaar en gaf een vet fout feest. Bij binnenkomst zag je het meteen, iedereen had z’n stinkende best gedaan om aan het thema te voldoen. De jarige, een man, was verkleed als ballerina, inclusief tutu. Die had zijn taak heel erg serieus genomen. Ronald was in disco style gekomen. Donkere krullenpruik, een knalgele blouse, een paarse velvetbroek. Een grote zonnebril en (sleep)ketting als finishing touch. Ikzelf was als gabber gekomen. Een aussie uit de jaren 90, pattas van Nike Air Max en een zonnebril met ronde glazen. Mijn buurvrouw had mijn kapsel verzorgd. Een hele strakke, hoge staart met daarin een vlecht.

We hadden al een behoorlijke tijd op de dansvloer staan ouwehoeren en Dirk zat daar maar, moederziel alleen. Op mijn stoute pattas naar hem toegelopen en hem gevraagd of hij zin had om te dansen. En zo geschiedde, Dirk is de hele avond bij mij gebleven. Hij mocht eerst van mijn biertje snoepen, maar uiteindelijk was hij los en dronk bij iedereen uit het glas. Een beetje brutaal, maar blijkbaar had hij dorst. Nadat hij zijn enorme dorst had gelest, hebben wij samen de dansvloer onveilig gemaakt. Dirk bleek een echte salsa king.

Het volgende feest diende zich aan. Een neef en zijn vrouw werden allebei 30 jaar. Op de feest locatie aangekomen, zagen wij dat de party al in volle gang was. Even een rondje bekenden gedaan en uiteindelijk plofte ik naast mijn zwager neer. Hij riep ineens ‘ta-daaah’ en hield Dirk in de lucht. Wat een verrassing! Dirk was dus opnieuw van de partij en iedereen was blij.

Het was een topfeest. Veel gedanst en nog op de grond zitten roeien op het nummer De Woonboot. Ondertussen had Dirk vrij spel. Niemand lette op hem, iedereen was druk met roeien. Hij dronk stiekem alle glazen leeg. Het gevolg, een ladderzatte en obstinate flamingo. Zijn prachtige, roze verenkleed was gelig/groen van de mojito geworden. In de late uurtjes een taxi gebeld, Dirk ingeladen en snel naar huis om hem in te stoppen. Helaas waren wij te laat, hij liep helemaal leeg en dat was het dan. Geen nieuw leven meer in te blazen. Heel verdrietig allemaal. Hij wordt nog steeds gemist.

Alweer een feest? Ja hoor, nu één van mijzelf. Dit jaar was het dan zover, ik werd 50 jaar. Op de avond voor de grote dag, oudejaarsavond, was het een komen en gaan van familie, vrienden en buren. Voor mij verboden om aan de voorkant van het huis te komen en daarom maar braaf in de tuin plaatsgenomen. Daar kwam af en toe iemand om de hoek kijken, even kletsen of een drankje doen. Rond 21.30 uur was het versieren klaar en zijn wij met z’n allen naar de voorkant van het huis gelopen. Echt geweldig was het! Spandoeken met grappige en schuine teksten, meerdere Sarah’s en nog andere (opblaasbare) grappen. De pre party ging door tot in de late uurtjes.

De volgende dag was het grote feest. Ik had een leuke locatie in het buitengebied afgehuurd. Voor deze gelegenheid een jurkje aangeschaft en voor het comfort ook een wielerbroekje voor onder het gewaad gekocht. Dat laatste item bleek later een gouden aanschaf. Bij het nemen van de familiefoto lag ik vooraan op de grond met mijn benen wijd. Heel erg charmant 😊. Lang leve het wielerbroekje!

Ah, daar kwam familie binnen. En allemaal hadden ze een Dirkje bij zich. In alle vormen en maten werden flamingo’s aangeboden. Echt super, aangezien het heengaan van Dirk er flink had ingehakt. Naarmate de avond vorderde, mengden de Dirkjes zich tussen de gasten. Waar je ook keek en wat er ook werd gedaan, één van de Dirkjes was erbij. Deelnemen aan gesprekken, dollen op de dansvloer en ja, ook af en toe een drankje. Wel met mate dit keer, omdat wij nu weten wat teveel drank voor een flamingo kan betekenen. Er zijn veel foto’s gemaakt, verzameld zo rond de 200 stuks. Bijna op elke foto is een Dirkje te zien. En wat hebben wij gigantisch veel lol gehad toen wij die foto’s voor het eerst zagen.

De eerste Dirk, de enige echte zeg maar, ja die heeft eigenlijk iets bijzonders gedaan. Hij heeft lol en samenhorigheid gebracht. Door de Dirkjes is de fun en liefde als een olievlek(je) verspreid. Daarom wil ik zeggen: ‘Spread the love!’ en ‘Hail to Dirk!’

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.