wijn – Babbels van Jet

Dansjes en drankjes!

Een aantal weken geleden had ik tickets gescoord voor een 80’s – 90’s dansavond in een lokale kroeg. Zaterdag was het zover. Met 11 matties waren wij klaar voor een avond drankjes en dansjes.

Na een drukke periode inzake het uitgeven van mijn kinderprentenboek, was ik wel toe aan wat ontspanning. Ik word altijd blij van 80’s en 90’s muziek. Iemand kwam met het idee om naar de dansavond Zat op Tied te gaan. De hele avond dansen op muziek uit mijn jeugd sprak mij wel aan.

Voordat het zover was, waren er die dag nog wat hordes te nemen. Er stond een radio-interview gepland, daarna door naar een signeersessie, honden ophalen bij oma, koken voor een hongerig gezelschap, slaapplekken voor de matties fiksen en toen was er nog net wat tijd over om mijzelf uit de kreukels te trekken en okselfris te maken.

Het vervoer… tja, daarover hadden we nog niet nagedacht. Niet genoeg fietsen voor iedereen, dus dan maar met z’n allen in mijn Batmobiel. Een bomvolle Hyundai Atos heeft er waarschijnlijk erg grappig uitgezien. Met de auto terug zou het niet worden, omdat wij allemaal wel behoefte hadden aan een drankje of twee (drie, vier…). Mij was gezegd dat ‘iemand’ wel iets zou regelen.

Bij de kroeg aangekomen, zagen wij dat de rest van de matties al op ons stonden te wachten. We waren compleet en konden onze opwachting maken. Binnen was het even wennen aan de flitsende lampen en het blacklight (hagelwitte tanden waren in de 80’s niet weg te denken). Blijkbaar zagen mijn ogen er eng uit door dit licht. Vivi vond mij er nogal horrorachtig uitzien en dat was voor mij aanleiding om hem de hele avond te stalken en hem te laten schrikken.
Binnen was het nog rustig. De zitjes waren gevuld met wat ‘bejaarden’. Langzaam druppelde de tent vol.

Wat een feest werd het! Met leeftijden van 24 jaar tot 57 jaar was onze groep mooi gemêleerd. Maar allemaal liefde voor dezelfde muziek. Sprinkhaan Japie stuiterde alle kanten op en entertainde de dames op leeftijd. Jopie scheurde tijdens een gewaagde dansmove uit zijn broek en het is mij nog steeds een raadsel waar Jos die palmboom vandaan haalde. De kroegeigenaar kwam de plant streng maar rechtvaardig opeisen. Jos kreeg een standje en daarna weer doorrr.

Het is zo leuk om zoveel vrolijke mensen bij elkaar te zien. Maar wat mij opviel is een man en een vrouw die vanaf minuut één stonden te dansen. Ze hebben niets gedronken en waren erg fanatiek op de dansvloer, tot het einde van de avond. Het plezier spatte er vanaf. Je zou ze misschien als wat vreemd kunnen bestempelen, maar ik vond het vooral erg gaaf dat zij zo zichtbaar aan het genieten waren. Totaal niet bezig met hun omgeving en heerlijk jezelf zijn. Gewoon mooi!

En dan maar eens bekijken hoe we thuis moesten komen. Met wat wisselingen in de transportmiddelen, hadden wij geluk dat een vriendin onze BOB wilde zijn. Haar fiets werd door een dronken droppie meegenomen, die wij onderweg nog inhaalde. Dat zag er niet echt stabiel uit, maar ook hij haalde de eindstreep. Dat was bij ons thuis, waar nog een gezellige afterparty ontstond.

En dan de zondag om bij te komen. De keet aan kant en heerlijk het rijk alleen. En sinds een lange periode weer tijd om een verhaaltje te schrijven. Dat is toch wat ik graag doe.

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.

Kerstbingoooo

Sinds corona haar intrede deed, is de liefde voor het spelletje (online)bingo opgebloeid. Echt heel fout, ik weet het… Maar wat kan er eigenlijke fout zijn aan iets, wanneer het een leuke, lieve en grappige groep mensen samenbrengt? Ook na corona zijn de bingoavonden gebleven. Hilarische avonden samen met de Poar Neem’n grietjes.

In de Poar Neem’n app kwam een tijdje geleden een uitnodiging binnen. De vrijdag voor Kerstmis was Dianne van plan om bij haar thuis een kerstbingo te organiseren. Het gezamenlijk bingo spelen komt voort uit coronatijd. In die tijd deden wij regelmatig mee aan een online bingoavond, georganiseerd door mijn favoriete café. Via een live stream konden wij met beeld en geluid meedoen met deze bingoavonden. Met de verkoop van bingokaarten kon het café (extra) inkomen genereren, wat door de sluiting van de horeca zo hard nodig was.
Wanneer je bingo had, moest je dat via een app laten weten. Het woord bingo typen en zo snel mogelijk het bericht verzenden. Af en toe gooiden wij een leuke foto van onze groep in deze app. Op een avond bedachten wij ons, dat het leuk zou zijn om een paar blote bipsen te fotograferen en deze op de bingo app te zetten. Aan vrijwilligers geen gebrek, maar uiteindelijk twee frivole kontjes gekiekt en deze op de app gezet. Daarna met z’n allen afwachten wat de reactie op deze foto was. Dat konden wij namelijk zien op de live stream. Die gezichten! Echt goud waard!

Vroegâh gingen wij wel eens met mijn moeder mee naar een bingoavond. Dikke lol onderling, maar dat werd niet gewaardeerd door de fanatieke BB-ers (Bejaarde Bingoplayers). Een hoop gesis van iedereen om ons stil te krijgen. De echte Die Hards hadden complete steunen bij zich om de vele bingoplanken goed op te kunnen stellen. De extra rondes werden gespeeld op bingobriefjes. Gewoon een potlood of stift gebruiken was niet aan de orde. Hiervoor werden dikke stipstiften gebruikt. Eén keer goed drukken en het nummer werd bedolven onder een lading inkt. Aan het eind van de ronde waren je handen net zo rood als de bingobriefjes. Geweldig zoals sommige dingen je bijblijven. Mijn moeders vriendin was ook altijd van de partij. Truus was een leuk mens, woog minstens 120 kilo, bestelde in de pauze meerdere vette snacks en bestelde daarnaast een cassis light. Onze blikken naar elkaar… Hilarisch!

Het concept van de huidige bingoavonden gaat als volgt. Iedereen koopt een paar prijsjes, budget zelf te bepalen. Bij elkaar een mooi prijzenpakket voor de hele avond. Met een traditionele bingomolen, bingobriefjes, en ja, de stipstiften voor het grijpen, zitten wij met een vrouw of zeven bij elkaar. Onder het mom van de drie V’s (Vet, Veul en Veur weinig), brengt iedereen iets te eten en te drinken mee en dat resulteert altijd in belachelijk veel lekkers op tafel. Een goed humeur meebrengen is een vereiste, anders moet je opzouten.

Op de bewuste kerstbingoavond stond bij binnenkomst Spotify al op standje burenruzie. De kerstliedjes galmden door de woonkamer. Heerlijk meeblèren met Boney M., Abba en Wham. Daarna aanschuiven om lekker te eten, te drinken en bij te kletsen.
Voordat wij begonnen, deelde Rianne cadeautjes aan ons uit. Wij kregen allemaal een envelopje van de Staatsloterij. Iedereen kreeg een lot voor de trekking van 10 januari 2023. Zo lief! Wij spraken af dat, wanneer iemand een kleine prijs zou winnen, wij samen uit eten zouden gaan. Bij een grote prijs zouden wij samen een zonvakantie boeken. De uiteindelijk winst lag tussen € 0,00 en € 1,50. Wij hebben meteen een retourtje Ibiza geboekt.
Op deze avond moest de bingo meerdere malen worden stilgelegd. Eén van de dames was aan de poeperij en moest een paar keer in draf naar het toilet. Anky van Grunsven zou zomaar jaloers op haar kunnen zijn. Wat een race(kak)talentje. De dame in kwestie, ondertussen last van een ruw kontje en voorzien van een verzachtend zalfje, schoof uiteindelijk weer aan.
In de verschillende rondes werd, door het vele geteut, regelmatig een nummer gemist. Valse bingo’s, wegvliegende bingoballetjes en foute foto’s zorgden voor buikpijn van het lachen. Deze foto’s zijn niet geschikt voor publicatie.

Het werd een latertje, maar dat had iedereen er wel voor over. Soms kost iets energie om daar weer energie van te krijgen. Ikzelf kon er dagen op teren.

Dirk in tha house

Dirk is een opblaasbare flamingo. Hij loopt als een rode draad door mijn (feest)leven. Een tijd geleden werd Dirk in een kroeg achtergelaten. Hij zat met zijn roze plastic kontje in een plantenbak, heel zielig voor zich uit te staren en toen besloot ik hem te adopteren. Tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad. Ondertussen hoort hij bij de familie.

Ik zag Dirk voor het eerst op een feest ergens in een kroeg. Een bekende werd 25 jaar en gaf een vet fout feest. Bij binnenkomst zag je het meteen, iedereen had z’n stinkende best gedaan om aan het thema te voldoen. De jarige, een man, was verkleed als ballerina, inclusief tutu. Die had zijn taak heel erg serieus genomen. Ronald was in disco style gekomen. Donkere krullenpruik, een knalgele blouse, een paarse velvetbroek. Een grote zonnebril en (sleep)ketting als finishing touch. Ikzelf was als gabber gekomen. Een aussie uit de jaren 90, pattas van Nike Air Max en een zonnebril met ronde glazen. Mijn buurvrouw had mijn kapsel verzorgd. Een hele strakke, hoge staart met daarin een vlecht.

We hadden al een behoorlijke tijd op de dansvloer staan ouwehoeren en Dirk zat daar maar, moederziel alleen. Op mijn stoute pattas naar hem toegelopen en hem gevraagd of hij zin had om te dansen. En zo geschiedde, Dirk is de hele avond bij mij gebleven. Hij mocht eerst van mijn biertje snoepen, maar uiteindelijk was hij los en dronk bij iedereen uit het glas. Een beetje brutaal, maar blijkbaar had hij dorst. Nadat hij zijn enorme dorst had gelest, hebben wij samen de dansvloer onveilig gemaakt. Dirk bleek een echte salsa king.

Het volgende feest diende zich aan. Een neef en zijn vrouw werden allebei 30 jaar. Op de feest locatie aangekomen, zagen wij dat de party al in volle gang was. Even een rondje bekenden gedaan en uiteindelijk plofte ik naast mijn zwager neer. Hij riep ineens ‘ta-daaah’ en hield Dirk in de lucht. Wat een verrassing! Dirk was dus opnieuw van de partij en iedereen was blij.

Het was een topfeest. Veel gedanst en nog op de grond zitten roeien op het nummer De Woonboot. Ondertussen had Dirk vrij spel. Niemand lette op hem, iedereen was druk met roeien. Hij dronk stiekem alle glazen leeg. Het gevolg, een ladderzatte en obstinate flamingo. Zijn prachtige, roze verenkleed was gelig/groen van de mojito geworden. In de late uurtjes een taxi gebeld, Dirk ingeladen en snel naar huis om hem in te stoppen. Helaas waren wij te laat, hij liep helemaal leeg en dat was het dan. Geen nieuw leven meer in te blazen. Heel verdrietig allemaal. Hij wordt nog steeds gemist.

Alweer een feest? Ja hoor, nu één van mijzelf. Dit jaar was het dan zover, ik werd 50 jaar. Op de avond voor de grote dag, oudejaarsavond, was het een komen en gaan van familie, vrienden en buren. Voor mij verboden om aan de voorkant van het huis te komen en daarom maar braaf in de tuin plaatsgenomen. Daar kwam af en toe iemand om de hoek kijken, even kletsen of een drankje doen. Rond 21.30 uur was het versieren klaar en zijn wij met z’n allen naar de voorkant van het huis gelopen. Echt geweldig was het! Spandoeken met grappige en schuine teksten, meerdere Sarah’s en nog andere (opblaasbare) grappen. De pre party ging door tot in de late uurtjes.

De volgende dag was het grote feest. Ik had een leuke locatie in het buitengebied afgehuurd. Voor deze gelegenheid een jurkje aangeschaft en voor het comfort ook een wielerbroekje voor onder het gewaad gekocht. Dat laatste item bleek later een gouden aanschaf. Bij het nemen van de familiefoto lag ik vooraan op de grond met mijn benen wijd. Heel erg charmant 😊. Lang leve het wielerbroekje!

Ah, daar kwam familie binnen. En allemaal hadden ze een Dirkje bij zich. In alle vormen en maten werden flamingo’s aangeboden. Echt super, aangezien het heengaan van Dirk er flink had ingehakt. Naarmate de avond vorderde, mengden de Dirkjes zich tussen de gasten. Waar je ook keek en wat er ook werd gedaan, één van de Dirkjes was erbij. Deelnemen aan gesprekken, dollen op de dansvloer en ja, ook af en toe een drankje. Wel met mate dit keer, omdat wij nu weten wat teveel drank voor een flamingo kan betekenen. Er zijn veel foto’s gemaakt, verzameld zo rond de 200 stuks. Bijna op elke foto is een Dirkje te zien. En wat hebben wij gigantisch veel lol gehad toen wij die foto’s voor het eerst zagen.

De eerste Dirk, de enige echte zeg maar, ja die heeft eigenlijk iets bijzonders gedaan. Hij heeft lol en samenhorigheid gebracht. Door de Dirkjes is de fun en liefde als een olievlek(je) verspreid. Daarom wil ik zeggen: ‘Spread the love!’ en ‘Hail to Dirk!’

Gezelligheid kent geen tijd

Ik kom uit een gezin met drie kinderen. De band met mijn zussen Dianne en Caroline is sterk en wij hebben regelmatig contact. Samen een weekendje weg, een corona bingoavond of rondreis door Schotland, wij vinden het allemaal supergezellig. Op vrijdag stond een wijnproeverij op het programma.

Een aantal maanden geleden was ik door Dianne in een groepsapp Wijnproeverij opgenomen. Nieuwsgierig even de tab bovenin aangetikt om te zien wie er nog meer in deze groep waren opgenomen. Caroline, de buurvrouw en twee vriendinnen van Dianne stonden in de lijst. Prima groepje naar mijn mening.

In de middag voorafgaand aan mijn uitje had ik mijzelf een tukje gegund. Lekker op de bank met een dekentje over. De eerste 15 minuten was Bo een beetje onrustig. Zij kon haar draai niet vinden en liet elke keer scheetjes bij mijn gezicht in de buurt. Ze ruikt dan naar verbrand rubber, echt heel erg vies. Uiteindelijk samen heerlijk liggen pitten. Bij het wakker worden zat het kwijl tegen mijn wang geplakt en met de kreukels in mijn gezicht werd het er ook niet chiquer op. Even rustig de tijd genomen om bij te komen.

In de vooravond naar boven gegaan om mijzelf toonbaar te maken. Haar in een staart, haar weer uit de staart. Haar in een wilde knot, haar weer uit de knot. Dan toch het haar maar los met een woeste bos krullen als gevolg. Make-up tasje gepakt, een paar seconden naar het tasje gestaard, het tasje weer terug gezet. Zo geen zin in dat gesmeer. Make-up is voor mij geen dagelijks ding. Zo af en toe een beetje mascara of iets concealer wanneer mijn toch al slechte huid op een maankrater lijkt. Mijn ‘nette’ kleding links laten liggen en fijn in mijn oude spijkerbroek en T-shirt richting de gezelligheid gereden.

Rond 20.00 uur waren wij chickies compleet. Rond 21.30 uur zou de wijnproeverij knakker, meneer Berg-wijn, zijn intrede doen. Die tijd overbruggen was geen grote opgave. Alvast een drankje genomen en optimaal genoten van de lekker hapjes die Dianne had verzorgd. Wij hadden met elkaar afgesproken dat, wanneer de wijnproeverij donders saai zou zijn, iemand zou vragen: ‘Dianne, is er nog chips?’ Op die manier hadden wij de mogelijkheid om de proeverij vakkundig om zeep te helpen. Met wat vertraging kwam Berg-wijn met de complete Gall en Gall binnenlopen. Caroline vroeg tegelijk om chips en Dianne liep naar de keuken om chips te zoeken. Die was onze moordcode alweer vergeten. Al lichtelijk tipsy, het hoofd van mijn overbuurvrouw Mariët leek verdacht veel op een tomaat, begon de uitleg over alle wijntjes. Berg-wijn deed dat verrassend leuk. Ondertussen was iedereen gezellig aan het keuvelen. ‘Gelukkig kunnen wij morgen allemaal uitslapen’ zei iemand nog. Monica vertelde dat zij om 09.30 uur ergens moest zijn. ‘Woutmoetmor’nkeep’njah’. Wij begrepen haar tegelijk, maar Shelly, oorspronkelijk niet uit Twente, begreep er niets van. ‘Wat zegt zij nou?’ Uitleg aan Shelly gegeven over de zoon van Monica. Zijn naam is Wout en is de keeper van zijn voetbalteam.

Leuk om te zien hoe iedereen tipsy was en ikzelf redelijk nuchter was gebleven. Natuurlijk zelf ook genipt, maar ik was met de auto en dan pas je toch op. Waar ik bij het bijschenken oversloeg, daar namen de dames nog een slok. Berg-wijn werd zelfs nog gedwongen om wijn van Dianne te proeven. Volgens mij vond hij het beregezellig, zo met al die dames. Hij had geen haast om weg te komen. Het was een topavond!