Tag: terrier

Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan

Al een paar jaar komen wij met onze honden bij de plaatselijke hondensportvereniging. Puppysocialisatietraining, Puppytraining en de Jonge Hondentraining, allemaal even leuk. En de dames? Zij vinden het fantastisch! 

Als mini haarballetjes beginnen de puppy’s aan de puppysocialisatietraining. Een stuk of zes van die ongeleide projectielen bij elkaar. De naam van de training zegt het al. Socialiseren met andere hondjes. Daar hoort blijkbaar ook bij: over elkaar heen rollen, op elkaars kop piesen en vooral niet luisteren. Het is gewoon een superschattig schouwspel.

Wanneer de kleintjes klaar zijn voor de volgende sprong, mogen ze ‘over’ naar de puppytraining. Hier leren ze meer aandacht voor hun baasje of vrouwtje te krijgen. De commando’s Zit en Lig worden geoefend en ze mogen voor het eerst door een flexibele tunnel rennen. Guus, één van de trainingsmaatjes, vond de tunnel altijd rete-spannend. Twijfelachtig stond hij dan bij de ingang, kijkend naar zijn vrouwtje. Tegen het vrouwtje van Guus zei ik voor de grap, dat het bij de vereniging gebruikelijk is om je hond voor te gaan bij de oefening. Ik zei dat zij eerst door de tunnel moest kruipen en dat Guus wel zou volgen. De tunnel die regelmatig wordt ondergepiest door enthousiaste viervoeters. Voordat ik het in de gaten had, was ze al in de tunnel gekropen. Guus sprong achter haar aan en wat volgde was een worsteling in de nauwe doorgang. De tunnel schudde hevig en het gevloek was niet mals. Guus kwam als eerste uit de tunnel en zijn vrouwtje volgde op handen en voeten. Ze keek ons beteuterd aan. Haar kapsel compleet ontploft. Gieren met elkaar! Ze kon er gelukkig zelf ook om lachen.

Na het afronden van de puppytraining kan je ervoor kiezen om door te gaan naar de jonge hondentraining. In deze training worden de gehoorzaamheidsoefeningen van de eerdere trainingen verder uitgebouwd. Daarnaast moeten ze een parcours lopen en is er ruimte om het pubergedrag van je hond te bespreken. Genoeg stof voor een bespreking van een half jaar of zo. De honden zijn in deze leeftijdsfase best aanwezig. Wel zie je dat er al meer focus is ontstaan. Een oefening kan nog wel plotseling stoppen omdat je hond ineens moet kakken. If you gotta go, you gotta go!

Wij trainen met beide honden. Bo heeft deze jonge hondentraining al eerder doorlopen. Omdat ze het leuk vindt, hebben wij haar opnieuw opgegeven. Ze is echt een werkhondje en voert met grote precisie (bijna) alle opdrachten uit. Wanneer wij stoppen op de parkeerplaats van de vereniging, zijn de monsters helemaal hyper. Dan kunnen ze niet wachten tot ze op het veld staan. Jip is altijd weer blij om Anita te zien. Anita is de trainster van de groep en heeft Jip, in een korte afwezigheid van baasje, bij de training even onder haar hoede gehad. Wanneer Anita, na het goed afronden van een oefening, roept: ‘goed gedaan!!!’ Dan kwispelt Jip er vrolijk op los. Ook al is de oefening niet door haarzelf uitgevoerd.

In het begin van de jonge hondentraining was het een dolle boel. In een iets andere samenstelling, met verschillende hondenmaatjes bij elkaar. Allemaal met hun eigen grappen en grollen. Jack was een hitsig hondje en besprong alles wat rondliep. Wij dachten dat Jack een konijn was, verstopt in een hondenpakje. Teun(tje) woog op het begin al een slordige 25 kilo. Hij deed erg zijn best, maar werd te lomp bevonden voor de behendigheidstraining. Binkie kwam wat schuchter binnen. De eerste training was niet zo fijn voor hem. Gelukkig was dat van korte duur. En Jellybean was er ook bij. Een eigenwijze Franse bulldog, druk met alles, behalve met de training. De groep was een geweldig zooitje ongeregeld bij elkaar.

In de laatste fase van de training kon je goed zien hoe de honden zich hadden ontwikkeld. Jack bleek toch geen konijn in een hondenpak en slaagde met vlag en wimpel. Binkie legde zonder riem het laatste parcours af. Trots keek hij daarna naar zijn baasje. Teun(tje) heeft de groep helaas eerder verlaten. Jellybean heeft uiteindelijk laten zien dat een Franse bulldog best atletisch kan zijn. Niet door de tunnel rennen, maar er bovenop springen en het vertikken om eraf te komen.

Op het moment van schrijven, hebben de dames hun training afgerond en hun certificaat met wat lekkers ontvangen. Na 10 weken hun stinkende best te hebben gedaan, is het voor nu even mooi geweest. Het is voor ons winterstop en ergens in de lente gaan wij bekijken wat een mooi vervolg voor ze kan zijn. Wie weet dat het weer stof oplevert voor een nieuw verhaal.  

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.

Zon, zee en strand. De familie B. op vakantie in Nederland.

Met twee Jack Russells, waarvan één in de puberteit zit, op vakantie. Nee, een caravan zou dit jaar niet geschikt zijn. Bij regen wil je niet 10 dagen lang op 10m2 op elkaar gepropt zitten. Daarom hebben wij een huisje met wat extra leefruimte gehuurd. Vakantie in eigen land is weer-technisch gezien de goden verzoeken. Toch hebben wij de gok gewaagd en dat pakte goed uit!

Met de haarballen richting de Nederlandse kust, dat leek ons wel wat. Het idee om dit jaar een caravan te kopen hadden wij laten varen. Met onze terriërs, waarvan één haar oortjes voor de sier heeft gekregen, bij slecht weer in een kleine caravan te bivakkeren, dat bracht bij voorbaat al nare beelden op het netvlies. Dit jaar hadden wij een ruime vakantiewoning in gedachten. Na wat speurwerk kwamen wij uit bij een uitgebouwde vakantiewoning nabij de Nederlandse kust. Een leuke hut met twee slaapkamers en een grote, beschutte tuin.

De weersvoorspelling zag er goed uit. Voor onze vakantieperiode was gemiddeld 27 graden voorspeld. Bo de (zee)hond kon niet wachten. Die had een paar dagen van tevoren haar bikini al aangetrokken. Jip, iets terughoudender voor wat betreft waterpret, had voor de zekerheid haar badpak in haar tasje gestopt. Bo was al dagen onrustig. Ze voelde haarfijn aan dat er iets op stapel stond. Onze kleine stresskip houdt niet van autorijden, is direct van slag en braakt dan de Batmobiel helemaal onder. Daarom hadden wij haar al een paar dagen een homeopathisch goedje door het eten gefrommeld. Dat zou de scherpe kantjes eraf halen en dat werkte. Nou ja, het kotsen bleef uit. Mevrouw heeft nog geen 10 seconden op haar kont gezeten, terwijl Jip bijna alle kilometers snurkend heeft doorgebracht.

Om ons daar te kunnen voortbewegen, hadden wij onze fietsen meegenomen. Allebei een fietsmand voorop, zodat Bo & Jip overal mee naar toe konden gaan. Voor de vakantie nog geoefend bij ons in de wijk. Dat ging met wisselend succes. Bij de eerste rit door de duinen waren wij een echte bezienswaardigheid. Iedereen kon ons van ver horen aankomen. Bo werd niet vrolijk van het ritje in haar fietsmand (je verwacht het niet hé?). Ze jankte als een wolf bij volle maan. Bo werd ondertussen wat schor en mijn hoofd werd steeds roder. De aandacht van alle ‘toeschouwers’ werd mij teveel. Oké, stoppen maar! Jip had ondertussen haar hoofd vast in het beschermingsraster zitten, dus even op adem komen was geen gek idee. Na nogmaals proberen en dezelfde drama’s hebben wij het opgegeven. Dan de lastpakken maar samen in de mand van Jip. Dat ging verrassend goed!

De vakantiewoning was meer dan prima. De kleinste slaapkamer hadden wij voor Bo & Jip gereserveerd. Daar waar ze thuis gewoon in hun bench slapen, zo groot was het drama nu. Na meerdere vermanende toespraken en een Jip die zich door de deur heen wilde vreten, hebben wij de strijd verloren. Tja, je wilt zelf ook graag slapen en daarom maar bij ons op bed. Heel erg warm, zonder airco, een slecht bed en snurkende honden. Echt een fantastische belevenis… En net wanneer het niet ongemakkelijker kon, werd ik een keertje wakker en lag één van die wurmpies in mijn arm opgerold, veilig te slapen. Ach ja, dan verdwijnen je ongemakken als sneeuw voor de zon.

De bezoekjes aan het strand waren de hoogtepunten van onze vakantie. Niet echt voor mij hoor. Ik ben geen strandmens en irriteer me aan al dat zand. Ik lig de hele dag badlakens en kleding af te kloppen. De combi van zonnebrandcrème en zand vind ik echte horror. Maar goed, man en ‘kinderen’ vonden het geweldig. Waar Jip bij mij in het ondiepe bleef, daar gingen Ronald en Bo voor olympisch goud. Bal in het water, zwemmen in zee en springen over de golven. RaBOmi Kromowidjojo heeft er wat afgeplonst. Jip genoot in het ‘pierenbadje’. Ja, de mooiste dagen waren toch echt aan het strand.

In dit verhaal lezen jullie veelvuldig over de dwarsheid van de monsters. Toch zijn ze vooral grappig en braaf geweest. Leuke steden bezocht en heerlijk uit eten geweest. De dames waren natuurlijk ook present. Samen in hun buggy, met snoep en speelgoed. Maar ook aan hun lange lijn in de tuin waren ze op hun best. Dat ze bijna de Duitse buurvrouw opvraten… Ach ja, een kleinigheidje houd je toch.

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.