lol – Babbels van Jet

Haarballen op strooptocht

Met twee Jack Russells in huis is er altijd leven in de brouwerij. Ze barsten van de energie, zijn af en toe stronteigenwijs en ploegen regelmatig onze tuin om. Eekhoorns gaan een blokje om en de buurtduiven respecteren sinds kort de erfgrens. En ja, bij ons komt het meeste lawaai vandaan. Maak kennis met Bo & Jip.

Na het overlijden van lieve Pim(metje), onze eerste Jack Russell, was het erg stil in huis. Op bijzondere wijze kwam Bo daarna in ons leven. Ondertussen woont ze al bijna twee jaar bij ons. Ze is heel erg lief en Sjaan-kleef-aan ‘plakt’ het liefst de hele dag aan ons vast. Maar ze had als pup zeker haar ik-word-regelmatig-achter-het-behang-geplakt momenten. Zo gingen slippers en onderzetters naar de filistijnen, werd er fruit van tafel gejat, vrat ze mijn bril op en als toetje ook nog een tube eczeem crème. Het voordeel van dat laatste was dat ze lange tijd geen jeuk heeft gehad.

Bo heeft donders veel energie. Alleen met lang wandelen kon ze haar energie niet kwijt. Ook na het ballen gooien en zwemmen bleef ze vaak nog door stuiteren. Ze was gewoon toe aan een maatje, een speelkameraadje. Op 8 april 2023 kwam Jip bij ons wonen. En dat was dus de dag dat het gedaan was met onze rust. Jip blijkt een sloopkogel 2.0. Met haar gigantische scherpe tandjes noemen wij haar De Piranha. Wanneer ze enthousiast bij je komt, dan hoor je haar gebit klappen. Die is echt levensgevaarlijk!
Jip eet niet alleen brokjes en snoep, zij eet ook plinten, behang, gordijnen, vloerkleden, kussens, manden en stoelpoten. Ja, wat eet ze eigenlijk niet? Wij dachten onze tuin joekel-proof te hebben gemaakt, maar Jip bewijst dagelijks dat dat niet het geval is. Een duur hek laten plaatsen, het hekwerk extra afgeschermd met schapengaas, maar dat maakt Jip allemaal niks uit. Dan gaan we er toch gewoon onderdoor. Rododendrons rausen, lavendel lurken, hortensia’s happen en verbena’s vreten, De Piranha draait haar paws er niet voor om. Een net aangelegde tuin en Jippie gaan niet samen. Jemig, wat ben ik al vaak boos op haar geweest. Maar met dat grappige snoetje duurt dat nooit lang.

Samen zijn ze een explosief duo. Licht ontvlambaar spelen ze hele dag alsof hun leven er vanaf hangt. Racen door de borders, rollen en dollen door het gras en daarna samen een dutje doen in de zon. Nu heeft Bo nog de overhand, maar gezien het karakter en het potige gestalte van Jip, zullen de rollen binnenkort omgedraaid zijn. Dan zal Jip’s wraak zoet zijn.

Wanneer wij laat in de avond, na de laatste wandeling, bij elkaar op de bank zitten en het duo Bonnie & Clyde lekker tegen ons aan ligt te snurken. Ja, dan is alles weer vergeven en vergeten en zeggen wij tegen elkaar; ‘wat zijn ze toch lief als ze slapen’. Ooit worden ze wel wat rustiger. Daar houden wij ons maar aan vast.

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.

Brek’n voor gevorderden

In mijn puberteit maakte ik kennis met hardrock / heavy metal muziek. Midden jaren tachtig kwamen wij als vriendengroep bij een soort van wijkgebouw in een naastgelegen dorp terecht. Daar hoorde ik ze voor het eerst… Metallica. De liefde voor hun muziek is nooit overgegaan. Op mijn vijftigste zag ik ze voor de 9e keer live.

De jongste van de groep met mijn veertien jaar, maar ik zag er ouder uit. Met mijn bijna 1.80 viel het niet op. Sjans bij de vleet met al die gillende hormonen en een glas bier voor fl. 1,25. En de muziek… ja, dat was van een ander kaliber. Ik maakte kennis met Metallica. Was deze soos een plek voor een veertienjarige? Mijn ouders vonden van niet. Dat was het ook niet, maar ik had het voor geen goud willen missen.

Door de jaren heen regelmatig concerten van Metallica bezocht en voor 29 april 2023 had ik 2 kaartjes in mijn bezit. Omdat wij geen hele dag oppas voor Bo & Jip konden vinden, hadden wij besloten dat ik iemand anders mee zou vragen. Met Caroline al eerder een concert van Metallica bezocht. Dikke, vette show gezien en enorm veel lol gehad. Fijne overnachting gehad in het ronde Fletcher hotel in Amsterdam. De douche staat daar middenin de kamer en is helemaal van glas. Wij hadden elkaar plechtig beloofd, geen foto’s van elkaar te maken. Lastige belofte…

Dit keer verbleven wij in het Jaz hotel, direct naast de Arena. Superhandig natuurlijk, aangezien het concert daar plaatsvond. Met onze liefde voor PSV en Feyenoord was dit voor zowel Caroline als mij eigenlijk verboden terrein. Voor het grote Ajax logo nog een paar ongepaste foto’s gemaakt en daarna was het tijd om te brek’n.

De zon scheen volop en het plein liep al aardig vol. Met een drankje in de hand en de knar in de zon moest het wel een mooie dag worden. Dat hebben wij een paar uur volgehouden, totdat onze maagjes begonnen te rammelen. Er moest gebikt worden. Het eten en drinken was flink aan de prijs. Dat was ook het geval bij de tickets voor het concert. Ik ga het liefst voor een gewone staplaats. Er waren vele soorten tickets te koop. Zo kon je bijvoorbeeld tickets kopen waarbij je een Meet and Greet met de band kreeg. Buiten de hoge prijzen om, wat zeg je tegen die knakkers? Die ken je toch helemaal niet. Zitten die lui daar zelf op te wachten? Voor het geld hoeft dat niet meer, zou je denken. Zo’n Meet and Greet kon ook een keer geregeld worden bij een concert van Rammstein. Mijn buurman boekte zo’n ticket en vroeg of hij ook voor mij moest bestellen. Nou, no way hè! Ik vind die zanger een doodenge gast. Als die vent een keer naar mij kijkt, ben ik al af.

De bewuste avond werd het voorprogramma verzorgd door Floor Jansen. Het laatste nummer zong ze samen met Henk Poort. Geweldige afsluiter met The Phantom of the Opera. Die Floor Jansen is ook wel wat hoor. Wat-een-stem! Het geluid was gelukkig goed. Ik was huiverig omdat je vaak hoort dat de Arena een dikke galmbak zou zijn. Niets van gemerkt.

Eindelijk begon Metallica. Geweldige muziek, super sfeertje en leuke gesprekken met jan en alleman. Net voor ons stond een meid met knalroze lang haar. Met één of ander vette zooi tot een soort van plukken gedraaid. Ze kon headbangen en filmen tegelijk. Heel erg knap. Bij het terugkijken van die filmpjes is ze vast misselijk geweest. Het beeld was niet echt vast zal ik maar zeggen. Met het headbangen kwam ze met haar vette plukken haar te dicht bij ons in de buurt. Caroline stond iets schuin voor mij en ik zag de ergernis op haar gezicht. Zo grappig om te zien. C. deelde een beuk uit en dat hielp een beetje. Echt rustig werd het niet. Vijf meter verderop begon een grote groep brekkers te moshen (beuken op de muziek). Leuk om te zien, maar wel op afstand. Het ging d’r van. Machtig mooi! Het concert duurde niet echt lang. Wel was het van hoog niveau. Een prachtige avond gehad.

C. en ik hadden zo bedacht dat wij in de bar van ons hotel gingen aftanken. Daar aangekomen hingen ze er met de benen uit. Dan maar door naar onze kamer, waar rode wijn en tapas op ons stonden te wachten. Nog even met de kanis uit het raam gehangen om bezoekers van het Ziggodome de gek aan te steken (heel volwassen, ik weet het). Kapot van de dag, lekker gepit op de beste bedden ever!

Dirk in tha house

Dirk is een opblaasbare flamingo. Hij loopt als een rode draad door mijn (feest)leven. Een tijd geleden werd Dirk in een kroeg achtergelaten. Hij zat met zijn roze plastic kontje in een plantenbak, heel zielig voor zich uit te staren en toen besloot ik hem te adopteren. Tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad. Ondertussen hoort hij bij de familie.

Ik zag Dirk voor het eerst op een feest ergens in een kroeg. Een bekende werd 25 jaar en gaf een vet fout feest. Bij binnenkomst zag je het meteen, iedereen had z’n stinkende best gedaan om aan het thema te voldoen. De jarige, een man, was verkleed als ballerina, inclusief tutu. Die had zijn taak heel erg serieus genomen. Ronald was in disco style gekomen. Donkere krullenpruik, een knalgele blouse, een paarse velvetbroek. Een grote zonnebril en (sleep)ketting als finishing touch. Ikzelf was als gabber gekomen. Een aussie uit de jaren 90, pattas van Nike Air Max en een zonnebril met ronde glazen. Mijn buurvrouw had mijn kapsel verzorgd. Een hele strakke, hoge staart met daarin een vlecht.

We hadden al een behoorlijke tijd op de dansvloer staan ouwehoeren en Dirk zat daar maar, moederziel alleen. Op mijn stoute pattas naar hem toegelopen en hem gevraagd of hij zin had om te dansen. En zo geschiedde, Dirk is de hele avond bij mij gebleven. Hij mocht eerst van mijn biertje snoepen, maar uiteindelijk was hij los en dronk bij iedereen uit het glas. Een beetje brutaal, maar blijkbaar had hij dorst. Nadat hij zijn enorme dorst had gelest, hebben wij samen de dansvloer onveilig gemaakt. Dirk bleek een echte salsa king.

Het volgende feest diende zich aan. Een neef en zijn vrouw werden allebei 30 jaar. Op de feest locatie aangekomen, zagen wij dat de party al in volle gang was. Even een rondje bekenden gedaan en uiteindelijk plofte ik naast mijn zwager neer. Hij riep ineens ‘ta-daaah’ en hield Dirk in de lucht. Wat een verrassing! Dirk was dus opnieuw van de partij en iedereen was blij.

Het was een topfeest. Veel gedanst en nog op de grond zitten roeien op het nummer De Woonboot. Ondertussen had Dirk vrij spel. Niemand lette op hem, iedereen was druk met roeien. Hij dronk stiekem alle glazen leeg. Het gevolg, een ladderzatte en obstinate flamingo. Zijn prachtige, roze verenkleed was gelig/groen van de mojito geworden. In de late uurtjes een taxi gebeld, Dirk ingeladen en snel naar huis om hem in te stoppen. Helaas waren wij te laat, hij liep helemaal leeg en dat was het dan. Geen nieuw leven meer in te blazen. Heel verdrietig allemaal. Hij wordt nog steeds gemist.

Alweer een feest? Ja hoor, nu één van mijzelf. Dit jaar was het dan zover, ik werd 50 jaar. Op de avond voor de grote dag, oudejaarsavond, was het een komen en gaan van familie, vrienden en buren. Voor mij verboden om aan de voorkant van het huis te komen en daarom maar braaf in de tuin plaatsgenomen. Daar kwam af en toe iemand om de hoek kijken, even kletsen of een drankje doen. Rond 21.30 uur was het versieren klaar en zijn wij met z’n allen naar de voorkant van het huis gelopen. Echt geweldig was het! Spandoeken met grappige en schuine teksten, meerdere Sarah’s en nog andere (opblaasbare) grappen. De pre party ging door tot in de late uurtjes.

De volgende dag was het grote feest. Ik had een leuke locatie in het buitengebied afgehuurd. Voor deze gelegenheid een jurkje aangeschaft en voor het comfort ook een wielerbroekje voor onder het gewaad gekocht. Dat laatste item bleek later een gouden aanschaf. Bij het nemen van de familiefoto lag ik vooraan op de grond met mijn benen wijd. Heel erg charmant 😊. Lang leve het wielerbroekje!

Ah, daar kwam familie binnen. En allemaal hadden ze een Dirkje bij zich. In alle vormen en maten werden flamingo’s aangeboden. Echt super, aangezien het heengaan van Dirk er flink had ingehakt. Naarmate de avond vorderde, mengden de Dirkjes zich tussen de gasten. Waar je ook keek en wat er ook werd gedaan, één van de Dirkjes was erbij. Deelnemen aan gesprekken, dollen op de dansvloer en ja, ook af en toe een drankje. Wel met mate dit keer, omdat wij nu weten wat teveel drank voor een flamingo kan betekenen. Er zijn veel foto’s gemaakt, verzameld zo rond de 200 stuks. Bijna op elke foto is een Dirkje te zien. En wat hebben wij gigantisch veel lol gehad toen wij die foto’s voor het eerst zagen.

De eerste Dirk, de enige echte zeg maar, ja die heeft eigenlijk iets bijzonders gedaan. Hij heeft lol en samenhorigheid gebracht. Door de Dirkjes is de fun en liefde als een olievlek(je) verspreid. Daarom wil ik zeggen: ‘Spread the love!’ en ‘Hail to Dirk!’