Kerstbingoooo

Sinds corona haar intrede deed, is de liefde voor het spelletje (online)bingo opgebloeid. Echt heel fout, ik weet het… Maar wat kan er eigenlijke fout zijn aan iets, wanneer het een leuke, lieve en grappige groep mensen samenbrengt? Ook na corona zijn de bingoavonden gebleven. Hilarische avonden samen met de Poar Neem’n grietjes.

In de Poar Neem’n app kwam een tijdje geleden een uitnodiging binnen. De vrijdag voor Kerstmis was Dianne van plan om bij haar thuis een kerstbingo te organiseren. Het gezamenlijk bingo spelen komt voort uit coronatijd. In die tijd deden wij regelmatig mee aan een online bingoavond, georganiseerd door mijn favoriete café. Via een live stream konden wij met beeld en geluid meedoen met deze bingoavonden. Met de verkoop van bingokaarten kon het café (extra) inkomen genereren, wat door de sluiting van de horeca zo hard nodig was.
Wanneer je bingo had, moest je dat via een app laten weten. Het woord bingo typen en zo snel mogelijk het bericht verzenden. Af en toe gooiden wij een leuke foto van onze groep in deze app. Op een avond bedachten wij ons, dat het leuk zou zijn om een paar blote bipsen te fotograferen en deze op de bingo app te zetten. Aan vrijwilligers geen gebrek, maar uiteindelijk twee frivole kontjes gekiekt en deze op de app gezet. Daarna met z’n allen afwachten wat de reactie op deze foto was. Dat konden wij namelijk zien op de live stream. Die gezichten! Echt goud waard!

Vroegâh gingen wij wel eens met mijn moeder mee naar een bingoavond. Dikke lol onderling, maar dat werd niet gewaardeerd door de fanatieke BB-ers (Bejaarde Bingoplayers). Een hoop gesis van iedereen om ons stil te krijgen. De echte Die Hards hadden complete steunen bij zich om de vele bingoplanken goed op te kunnen stellen. De extra rondes werden gespeeld op bingobriefjes. Gewoon een potlood of stift gebruiken was niet aan de orde. Hiervoor werden dikke stipstiften gebruikt. Eén keer goed drukken en het nummer werd bedolven onder een lading inkt. Aan het eind van de ronde waren je handen net zo rood als de bingobriefjes. Geweldig zoals sommige dingen je bijblijven. Mijn moeders vriendin was ook altijd van de partij. Truus was een leuk mens, woog minstens 120 kilo, bestelde in de pauze meerdere vette snacks en bestelde daarnaast een cassis light. Onze blikken naar elkaar… Hilarisch!

Het concept van de huidige bingoavonden gaat als volgt. Iedereen koopt een paar prijsjes, budget zelf te bepalen. Bij elkaar een mooi prijzenpakket voor de hele avond. Met een traditionele bingomolen, bingobriefjes, en ja, de stipstiften voor het grijpen, zitten wij met een vrouw of zeven bij elkaar. Onder het mom van de drie V’s (Vet, Veul en Veur weinig), brengt iedereen iets te eten en te drinken mee en dat resulteert altijd in belachelijk veel lekkers op tafel. Een goed humeur meebrengen is een vereiste, anders moet je opzouten.

Op de bewuste kerstbingoavond stond bij binnenkomst Spotify al op standje burenruzie. De kerstliedjes galmden door de woonkamer. Heerlijk meeblèren met Boney M., Abba en Wham. Daarna aanschuiven om lekker te eten, te drinken en bij te kletsen.
Voordat wij begonnen, deelde Rianne cadeautjes aan ons uit. Wij kregen allemaal een envelopje van de Staatsloterij. Iedereen kreeg een lot voor de trekking van 10 januari 2023. Zo lief! Wij spraken af dat, wanneer iemand een kleine prijs zou winnen, wij samen uit eten zouden gaan. Bij een grote prijs zouden wij samen een zonvakantie boeken. De uiteindelijk winst lag tussen € 0,00 en € 1,50. Wij hebben meteen een retourtje Ibiza geboekt.
Op deze avond moest de bingo meerdere malen worden stilgelegd. Eén van de dames was aan de poeperij en moest een paar keer in draf naar het toilet. Anky van Grunsven zou zomaar jaloers op haar kunnen zijn. Wat een race(kak)talentje. De dame in kwestie, ondertussen last van een ruw kontje en voorzien van een verzachtend zalfje, schoof uiteindelijk weer aan.
In de verschillende rondes werd, door het vele geteut, regelmatig een nummer gemist. Valse bingo’s, wegvliegende bingoballetjes en foute foto’s zorgden voor buikpijn van het lachen. Deze foto’s zijn niet geschikt voor publicatie.

Het werd een latertje, maar dat had iedereen er wel voor over. Soms kost iets energie om daar weer energie van te krijgen. Ikzelf kon er dagen op teren.

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.

Gezelligheid kent geen tijd

Ik kom uit een gezin met drie kinderen. De band met mijn zussen Dianne en Caroline is sterk en wij hebben regelmatig contact. Samen een weekendje weg, een corona bingoavond of rondreis door Schotland, wij vinden het allemaal supergezellig. Op vrijdag stond een wijnproeverij op het programma.

Een aantal maanden geleden was ik door Dianne in een groepsapp Wijnproeverij opgenomen. Nieuwsgierig even de tab bovenin aangetikt om te zien wie er nog meer in deze groep waren opgenomen. Caroline, de buurvrouw en twee vriendinnen van Dianne stonden in de lijst. Prima groepje naar mijn mening.

In de middag voorafgaand aan mijn uitje had ik mijzelf een tukje gegund. Lekker op de bank met een dekentje over. De eerste 15 minuten was Bo een beetje onrustig. Zij kon haar draai niet vinden en liet elke keer scheetjes bij mijn gezicht in de buurt. Ze ruikt dan naar verbrand rubber, echt heel erg vies. Uiteindelijk samen heerlijk liggen pitten. Bij het wakker worden zat het kwijl tegen mijn wang geplakt en met de kreukels in mijn gezicht werd het er ook niet chiquer op. Even rustig de tijd genomen om bij te komen.

In de vooravond naar boven gegaan om mijzelf toonbaar te maken. Haar in een staart, haar weer uit de staart. Haar in een wilde knot, haar weer uit de knot. Dan toch het haar maar los met een woeste bos krullen als gevolg. Make-up tasje gepakt, een paar seconden naar het tasje gestaard, het tasje weer terug gezet. Zo geen zin in dat gesmeer. Make-up is voor mij geen dagelijks ding. Zo af en toe een beetje mascara of iets concealer wanneer mijn toch al slechte huid op een maankrater lijkt. Mijn ‘nette’ kleding links laten liggen en fijn in mijn oude spijkerbroek en T-shirt richting de gezelligheid gereden.

Rond 20.00 uur waren wij chickies compleet. Rond 21.30 uur zou de wijnproeverij knakker, meneer Berg-wijn, zijn intrede doen. Die tijd overbruggen was geen grote opgave. Alvast een drankje genomen en optimaal genoten van de lekker hapjes die Dianne had verzorgd. Wij hadden met elkaar afgesproken dat, wanneer de wijnproeverij donders saai zou zijn, iemand zou vragen: ‘Dianne, is er nog chips?’ Op die manier hadden wij de mogelijkheid om de proeverij vakkundig om zeep te helpen. Met wat vertraging kwam Berg-wijn met de complete Gall en Gall binnenlopen. Caroline vroeg tegelijk om chips en Dianne liep naar de keuken om chips te zoeken. Die was onze moordcode alweer vergeten. Al lichtelijk tipsy, het hoofd van mijn overbuurvrouw Mariët leek verdacht veel op een tomaat, begon de uitleg over alle wijntjes. Berg-wijn deed dat verrassend leuk. Ondertussen was iedereen gezellig aan het keuvelen. ‘Gelukkig kunnen wij morgen allemaal uitslapen’ zei iemand nog. Monica vertelde dat zij om 09.30 uur ergens moest zijn. ‘Woutmoetmor’nkeep’njah’. Wij begrepen haar tegelijk, maar Shelly, oorspronkelijk niet uit Twente, begreep er niets van. ‘Wat zegt zij nou?’ Uitleg aan Shelly gegeven over de zoon van Monica. Zijn naam is Wout en is de keeper van zijn voetbalteam.

Leuk om te zien hoe iedereen tipsy was en ikzelf redelijk nuchter was gebleven. Natuurlijk zelf ook genipt, maar ik was met de auto en dan pas je toch op. Waar ik bij het bijschenken oversloeg, daar namen de dames nog een slok. Berg-wijn werd zelfs nog gedwongen om wijn van Dianne te proeven. Volgens mij vond hij het beregezellig, zo met al die dames. Hij had geen haast om weg te komen. Het was een topavond!

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.