Gezelligheid kent geen tijd

Ik kom uit een gezin met drie kinderen. De band met mijn zussen Dianne en Caroline is sterk en wij hebben regelmatig contact. Samen een weekendje weg, een corona bingoavond of rondreis door Schotland, wij vinden het allemaal supergezellig. Op vrijdag stond een wijnproeverij op het programma.

Een aantal maanden geleden was ik door Dianne in een groepsapp Wijnproeverij opgenomen. Nieuwsgierig even de tab bovenin aangetikt om te zien wie er nog meer in deze groep waren opgenomen. Caroline, de buurvrouw en twee vriendinnen van Dianne stonden in de lijst. Prima groepje naar mijn mening.

In de middag voorafgaand aan mijn uitje had ik mijzelf een tukje gegund. Lekker op de bank met een dekentje over. De eerste 15 minuten was Bo een beetje onrustig. Zij kon haar draai niet vinden en liet elke keer scheetjes bij mijn gezicht in de buurt. Ze ruikt dan naar verbrand rubber, echt heel erg vies. Uiteindelijk samen heerlijk liggen pitten. Bij het wakker worden zat het kwijl tegen mijn wang geplakt en met de kreukels in mijn gezicht werd het er ook niet chiquer op. Even rustig de tijd genomen om bij te komen.

In de vooravond naar boven gegaan om mijzelf toonbaar te maken. Haar in een staart, haar weer uit de staart. Haar in een wilde knot, haar weer uit de knot. Dan toch het haar maar los met een woeste bos krullen als gevolg. Make-up tasje gepakt, een paar seconden naar het tasje gestaard, het tasje weer terug gezet. Zo geen zin in dat gesmeer. Make-up is voor mij geen dagelijks ding. Zo af en toe een beetje mascara of iets concealer wanneer mijn toch al slechte huid op een maankrater lijkt. Mijn ‘nette’ kleding links laten liggen en fijn in mijn oude spijkerbroek en T-shirt richting de gezelligheid gereden.

Rond 20.00 uur waren wij chickies compleet. Rond 21.30 uur zou de wijnproeverij knakker, meneer Berg-wijn, zijn intrede doen. Die tijd overbruggen was geen grote opgave. Alvast een drankje genomen en optimaal genoten van de lekker hapjes die Dianne had verzorgd. Wij hadden met elkaar afgesproken dat, wanneer de wijnproeverij donders saai zou zijn, iemand zou vragen: ‘Dianne, is er nog chips?’ Op die manier hadden wij de mogelijkheid om de proeverij vakkundig om zeep te helpen. Met wat vertraging kwam Berg-wijn met de complete Gall en Gall binnenlopen. Caroline vroeg tegelijk om chips en Dianne liep naar de keuken om chips te zoeken. Die was onze moordcode alweer vergeten. Al lichtelijk tipsy, het hoofd van mijn overbuurvrouw Mariët leek verdacht veel op een tomaat, begon de uitleg over alle wijntjes. Berg-wijn deed dat verrassend leuk. Ondertussen was iedereen gezellig aan het keuvelen. ‘Gelukkig kunnen wij morgen allemaal uitslapen’ zei iemand nog. Monica vertelde dat zij om 09.30 uur ergens moest zijn. ‘Woutmoetmor’nkeep’njah’. Wij begrepen haar tegelijk, maar Shelly, oorspronkelijk niet uit Twente, begreep er niets van. ‘Wat zegt zij nou?’ Uitleg aan Shelly gegeven over de zoon van Monica. Zijn naam is Wout en is de keeper van zijn voetbalteam.

Leuk om te zien hoe iedereen tipsy was en ikzelf redelijk nuchter was gebleven. Natuurlijk zelf ook genipt, maar ik was met de auto en dan pas je toch op. Waar ik bij het bijschenken oversloeg, daar namen de dames nog een slok. Berg-wijn werd zelfs nog gedwongen om wijn van Dianne te proeven. Volgens mij vond hij het beregezellig, zo met al die dames. Hij had geen haast om weg te komen. Het was een topavond!

Vindt jij het leuk om op de hoogte te worden gehouden van mijn (nieuwe) blogs? Laat dan een reactie achter bij één van mijn verhalen. In dat veld kan jij aanvinken dat jij op de hoogte wilt blijven van berichten/reacties.